ေကာင္းတာေလးေတြ က်န္ေစခ်င္
''ႏွစ္သစ္ကူးမို႔ အခ်စ္ဦးကိုရွာေဖြ . .
.''
ေလထဲလြင့္ပ်ံလာတဲ့ သႀကၤန္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္တစ္စကနား၀ကိုေရာက္လာပါတယ္။
ဂိန္ေမတစ္ခါ ျပန္ေတာ့ သႀကၤန္တစ္ႀကိမ္ေရာက္ျပန္ပါေပါ့လား။
ကိုယ့္ပါးစပ္နဲ႔ ကိုယ့္နားၾကားသာ႐ံုတီးတိုးေရရြတ္ရင္းနည္းနည္းေလးေပ်ာက္ေနတာလား၊
ေပ်ာက္စ ျပဳေနတာလားမခဲြျခားႏိုင္တဲ့ တစ္စံုတစ္ရာကိုမွန္းဆၾကည့္မိျပန္ပါေရာ။ အဲဒီတစ္စံုတစ္ရာဆိုတာက
ျမန္မာ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ျမန္မာ့အမ်ဳိးသားလကၡဏာ၊ အင္မတန္မွခ်စ္စရာ၊ ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ ျမန္မာတို႔ရဲ႕
စိတ္ ဓာတ္၊ ဓေလ့စ႐ိုက္၊ အေတြးအေခၚ၊ အေနအထိုင္။
ဒါေလးေတြေရးမိ၊ ေျပာမရတာရဲ႕အရင္းခံက မၾကာမတင္ကၾကားခဲ့ရတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းမွာ
ျမစ္ဖ်ားခံပါတယ္။
''အဲဒီ ဘီအမ္ဒဗလ်ဴကားႀကီးကဟယ္ လွမွလွ။ ေကာင္းမွေကာင္း၊
ဘာမဟုတ္တဲ့သူ ကားေပၚ ေရာက္သြားရင္ေတာင္ အေရာင္ေတြဟပ္ၿပီး ကာလတက္သြားမွာ''တဲ့။
ဘာအရည္အခ်င္း၊ အေတြးအေခၚမွမရွိတဲ့မီးေလာင္ငုတ္တိုေပၚက
ေမ်ာက္အိုမလိုမ်ဳိးကို ကားေပၚ တင္ရင္ေကာ ဘာမ်ားထူးျခားလာမွာလဲ။
''အဲဒီလိုကားမ်ဳိးထိုင္ရ၊ ပိုင္ရမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့
ဘာနဲ႔လဲရ လဲရ ဘာပဲေပးရေပးရ''ဖတ္ခဲ့တဲ့စာေတြ၊ ရခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ထူးေတြ၊ စင္ေပၚကဆုဖလားေတြ၊
ေနာက္ၿပီးေတာ့အခုတက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္၊ လက္ရွိရထား တဲ့ေအာင္ျမင္မႈအေျခအေန၊ ဒါေတြကိုေမ့ထားေတာ့မွာလား
မိန္းကေလးေရ။
မင္းႀကဳိးစားၿပီးရမယ့္ ေနာက္ဆံုးေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္မဟုတ္ေသးဘူး။
ၾကားလြတ္လပ္ေအာင္ျမင္မႈ ပိစိေကြးေလးေတြကေတာင္မွ မင္းကို ''ဒီလိုကားမ်ဳိး တစ္စီးမဟုတ္ဘူး၊
ဆယ္စီး၊ ဆယ္စီး၀ယ္ေပးႏိုင္တယ္ သိရဲ႕လား''လို႔ ဟိုမင္းသားႀကီးလိုေျပာလုိက္ခ်င္ရဲ႕။
ခရီးလမ္းဆိုတာ ၾကမ္းခ်င္လည္း ၾကမ္းႏိုင္ပါတယ္။
ခရီးတာၾကာရွည္ခ်င္ရင္လည္းၾကာႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္မရွည္လို႔ ျမန္ျမန္ေရာက္ေအာင္ျဖတ္ၿပီးေလွ်ာက္ၾကတာမ်ဳိးလည္းရွိတတ္ပါတယ္။
ျဖတ္လမ္းမွာခလုတ္ လည္းထိႏိုင္ပါတယ္။ ငုတ္လည္းၿငိႏိုင္ပါတယ္။ နဖူးလည္းကြဲႏိုင္ပါတယ္။
ဒူးလည္းၿပဲႏိုင္ပါတယ္။
''ဘ၀မွာေရြးစရာမရိွသေလာက္နည္းသြားတဲ့အဆံုးမွာ
ျဖတ္လမ္းလိုက္ၾကတယ္။ ေသမထူး၊ ေနမ ထူးသမားေတြအမ်ားဆံုးေပါ့''လို႔ ေျပာသံၾကားဖူးပါတယ္။
ျဖတ္လမ္းလိုက္တဲ့သူေတြ မ်ားလာတာဟာ ထြက္ ေပါက္မဲ့သမားေတြမ်ားလာတာကိုျပတာလား။
ေမာင္စံေပါတို႔ငယ္ငယ္ကနဲ႔ အခု႐ုပ္၀တၳဳပတ္၀န္းက်င္ကအမ်ားႀကီးကြာျခားသြားခဲ့ပါၿပီး။
တယ္လီ ဖုန္းဆက္ၿပီး အလြမ္းသယ္ဖို႔ခက္တဲ့အေျခမို႔ ငွက္ခါးေစၿပီးစာေတြပဲဖလွယ္ခဲ့ၾကရတာကလား။
အခုမ်ားမွာေတာ့ အင္တာနက္တန္းခိုးနဲ႔အ႐ုပ္လည္းျမင္၊
အသံလည္းၾကားစကားေျပာႏိုင္ၾကပါၿပီး။ ေလာကဓာတ္ပညာေတြက
ဆန္းျပားစြာ ျမင့္မားလာတာကိုး။
ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံနဲ႔ တစ္ႏိုင္ငံကူးလူးဆက္ဆံမႈေတြကလဲမ်ားလာပါတယ္။
ဟိုဘက္အခန္းမွာဘာျဖစ္ ေနတာလဲလို႔ ထရံေပါက္ကေခ်ာင္းၾကည္လို႔ျမင္ရမယ္ ျမင္ကြင္းထက္ေတာင္ပိုၿပီး
ပီျပင္ရွင္းလင္းစြာနဲ႔ ႐ုပ္ျမင္ သံၾကားမွာကမာၻတစ္လႊားက အျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာကို ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါၿပီ။
႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ ႐ုပ္သံဇာတ္လမ္းေတြကလည္း ဒီ၀ီဇံတပ္မႀကီးေပါင္းသန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး
၀င္သလိုကို၀င္လာပါ ေတာ့တယ္။ ေရွးေခတ္ကစေလာင္းဖံုးႏွစ္ခ်ပ္တီးရင္းက်ားလာမလာေတာ့မသိပါဘူး။
ဒီေခတ္မွာေတာ့ စေလာင္းတစ္ခ်ပ္နဲ႔တင္ကိုက်ားထက္မက အဆရာေထာင္ဆိုး၀ါးတဲ့၊ ရက္စက္တဲ့သတၱ၀ါႀကီးေတြကို
၀င္လာ ႏိုင္ေစတာအမွန္ပါပဲ။
ဘာသာစကား၊ အတားအဆီးဆိုတာကိုလည္းနည္းပညာေတြနဲ႔ေျဖရွင္းလိုက္ရာမွာ
စာတန္းထိုးၿပီး ေဖာ္ျပေပးႏိုင္လို႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသေပါက္နားလည္သြားေတာ့တာပါပဲ။
ဖန္းတီးရွင္ေတြရဲ႕ ''အႏုပညာေမွာ္''က အင္အားေကာင္းေလေလပရိသတ္ေတြကို
ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေလ ပါပဲ။ ('ခ်ဳိတကူးနဲ႔ဂုဏ္ရည္မတူ'က အဲဒါကိုေျပာျပပါတယ္) ဆြဲေဆာင္ရာကို
သြား႐ံုတင္မကဘဲႀကဳိးကိုင္ခံရ၊ ပံုသြင္းခံရတဲ့ ဘ၀ဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္မွကို ရင္နာစရာေကာင္းပါတယ္။
လူဆိုတာ ေမ်ာက္ကဆင္းသက္ တယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ေမ်ာက္ေတြဟာ အတုခိုးလြယ္ပါတယ္။ လူေတြကလည္း
အတုခိုးသန္ပါတယ္။ စိတ္ ဆိုတာကလည္းမေကာင္းမႈမွာ။ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့သေဘာရွိပါတယ္။
ေလးေကာင္းဂ်င္ေလာင္းကစားမေကာင္းေၾကာင္းေရးတဲ့၀တၳဳကို
ဖတ္ၿပီး ေလးေကာင္းဂ်င္စမ္းထိုး ၾကည့္ရာကေနစြဲသြားၾကတာ အမ်ားႀကီးေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။
'သိန္းေဖျမင့္'ရဲ႕'အေရွ႕ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ'ဟာ
ဂႏၶ၀င္ေျမာက္စာအုပ္ႀကီးပါ။ ဖတ္သူေတြ အမ်ားစုဟာ သိန္းေဖျမင့္ေျပာခ်င္တဲ့အဓိကအေၾကာင္းအရာ
ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ကိုသာမမွတ္မိရင္ရွိရ မယ္'ေမာင္တင္ထြန္းႏွင့္မျမမွီတို႔သည္'ဆိုတဲ့ ရထားစီးတဲ့
အခန္းကိုေတာ့ စိတ္ထဲစြဲေနတတ္ၾကပါတယ္။
အခု ႐ုပ္သံဇာတ္လမ္းတြဲေတြ႐ုပ္သံမွာမလႊင့္တဲ့တျခားဇာတ္လမ္းတြဲေတြ၊
႐ုပ္ရွင္ေတြေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ျမန္မာစာတန္းထိုးၿပီးလမ္းနေဘးမွာ၊ ေနရာတကာမွာေစ်းေပါေပါနဲ႔အလြယ္တကူ၀ယ္ယူၾကည့္
႐ႈလို႔ရေနပါတယ္။ ၾကည့္တဲ့ပရိသတ္ေတြအားလံုးဟာ အသိဉာဏ္အေတြးအေခၚရင့္က်က္သူေတြ၊ စဥ္းစား
ဆင္ျခင္ပိုင္းျခားေ၀ခြဲတတ္တဲ့သူေတြျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာပါ။ မဟုတ္တာေတြကို အတုယူရာမွာျပႆနာကတက္
ပါေလရာ။
သိသာထင္ရွားစြာနဲ႔ ျပႆနာတတ္တာမ်ဳိး၊ အဓမၼအျပာကားေတြၾကည့္ၿပီးစိမ့္၀င္သြားတဲ့ေစ့ေဆာ္မႈ
ကေန ကိုယ္တိုင္မုဒိမ္းမႈက်ဴးလြန္ၾကတဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ဖတ္ရမွာပါ။ အျပင္မွာၾကားရမွာပါ။
ႏိုင္ငံျခားဇာတ္ကားေတြထဲက သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြရဲ႕၀တ္စားဆင္ယင္မႈေတြကို
အတုခိုးၿပီး ဂုဏ္ယူစြာ ၀တ္ဆင္ၾကရာမွာ ဟိုတယ္ႀကီးေတြက မဂၤလာေဆာင္ႀကီးေတြမွာ အခမ္းအနားႀကီးေတြမွာ
ေက်ာေျပာင္ရင္ ေဖာ္ေပါင္ေပၚအ၀တ္ေတြကို သမီးပ်ဳိမ်ားက ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔၀တ္စားလာေနၾကပါၿပီ။
ေရစီးေၾကာင္းကို တားမရ မွန္းသိေပမယ့္ ေျပာင္းတိုင္းေကာင္းမယ္လို႔ေတာ့ တရားေသမွတ္ယူလို႔မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ပိုဆိုးတာက ဇြဲရွိတာ၊ အလုပ္ႀကဳိးစားတာ၊ စနစ္တက်ရွိတာ၊
အမ်ဳိးခ်စ္တာစတဲ့ေကာင္းတဲ့အခ်က္ ေတြကို အတုမယူၾကတာ။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ တိုင္းတစ္ပါးကိုအထင္ႀကီးစိတ္ေတြတျဖည္းျဖည္းအျမစ္တြယ္
ၿပီး ကိုယ္အမ်ဳိးကို ကိုယ္ႏွိမ့္ခ်အျပစ္ျမင္တာမ်ဳိးေတြမ်ားလာတာ။ ဒါဟာ အခုေခတ္လိုမီဒီယာေပါင္းစံုအား
ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မေျပာနဲ႔၊ ကိုလိုနီေခတ္ဦးမွာမကိုးမကန္းေတြျမင္ရလို႔ မ်ဳိးခ်စ္စာဆိုႀကီး
အခ်ဳပ္တန္း ဆရာေဖက 'ကုလားျမင္သူအေမ-ိုးေတာ့မလို႔ဆိုၿပီးေတးထပ္ထဲမွာ ေရးစပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
(နံေဘးအိမ္က ကားေကာင္းေတြထည္လဲစီးေနတာကို
အားက်အထင္ႀကီးၿပီး ဘာရယ္ညရယ္မစဥ္း စားဘဲ ကိုယ့္ေယာက်္ားကိုေန႔စဥ္အျပစ္ဆို၊ အျဖစ္မရွိရေကာင္းလား
ႏွိမ့္ခ်တဲ့အိမ္ရွင္မ်ဳိးေတြအမ်ားႀကီးပါ။ လက္ငင္းရလဒ္ကေယာက်္ားနားပူတယ္။ အိမ္တြင္းေရးတေထာင့္တဆေတြမ်ားလာတယ္။)
တိုးတက္မႈအရွိန္အဟုန္ျမန္ဆန္လွတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲမွာ
ပညာေခတ္လုိ႔ ေခၚတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲမွာ နယ္ ခ်ဲ႕တဲ့ပရိယာယ္ေတြကလည္းအလြန္ႁကြယ္လာပါတယ္။ က်ည္တစ္ေတာင့္ဟာ
ခ်က္ေကာင္းထဲမွာ လူတစ္ ေယာက္ေသမွာ။ အားေကာင္းတဲ့မီဒီယာတစ္ခုကေတာ့လူေပါင္းမ်ားစြာကိုေခ်မႈန္းႏိုင္ပါတယ္။
''အဲဟို မမနဲ႔သာအဆင္ေျပရင္ အားလံုးၿပီးၿပီ၊
႐ုပ္မေခ်ာေပမယ့္ ေငြကေတာ့ တကယ္ေပါတာ''တုိ႔လို မ်ဳိးစကားေတြၾကားရတာလား။ ခဏခဏၾကားရတာလား။
ေနရာတကာမွာၾကားေနရတာလား။
မီးခိုးထြက္တာ မီးရွိလို႔လို႔ဆိုရင္၊ စကားေျပာတာစိတ္ပါလို႔ဆိုရင္
ေၾကာက္စရာအေတာ္ေကာင္းပါ တယ္။ အေခ်ာင္ႏႈိက္ျဖတ္လမ္းလိုက္ခ်င္သူေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေအာင္
တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါ ဘူး။
ႏွစ္ေဟာင္းက အညစ္အေၾကးေတြကို အတာေရနဲ႔ေဆးပါတယ္။ အတာေရကေအးပါတယ္။
ႏွစ္သစ္မွာ ကိုယ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကေစဖို႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ရပါတယ္။
အေကာင္းေတြ ''တိုး'' မလာေတာင္မွ အဆိုးေတြ
'မတက္စမ္းခ်င္ပါ။ အဆိုးေတြ'ေပါ့' မသြားေတာင္ မွ ရွိရင္းစြဲအေကာင္းေတြေတာ့ ေလွ်ာ့မသြားေစခ်င္ပါ။
လာမယ့္ႏွစ္မွာ မေတာ္မတဲ့ေတြျမင္ေတြ႕ ၾကားသိရတာ
''နည္း''သြားပါေစ။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ျမန္မာမႈဓေလ့စ႐ုိက္အမ်ဳိးသားလကၡဏာေတြ လူတိုင္းရဲ႕
ရင္မွာပိုမို ''စြဲ’'ထင္ၾကပါေစလို႔။
No comments:
Post a Comment